Κάποτε, ήταν μια οικογένεια με ενα κοριτσάκι με μαθησιακές δυσκολίες.
Τους λέει η νέα δασκάλα μετά απο 2 μήνες στο σχολείο: Σήμερα θα γράψετε μια έκθεση περίπου 1-1.5 σελίδα.
Το κοριτσάκι μπόρεσε να γράψει μόνο 2.5 γραμμές. Το σχόλιο της δασκάλας ήταν "Μπράβο."
Πηγαίνει η μητέρα στη δασκάλα και της λέει: "Γιατί βάλατε μπράβο ενώ ζητήσατε να γράψει μια έκθεση ολόκληρης σελίδας και το παιδί έγραψε μόνο 2.5 γραμμές?"
Το κοριτσάκι αυτό δεν είχε ποτέ μπορέσει να γράψει μόνη της κάτι. Και αφού μπόρεσε με τη βοήθεια της δασκάλας να φτάσει τις 2.5 γραμμές, η μητέρα αμέσως θεώρησε οτι πρέπει να γράφει μια σελίδα όπως οι υπόλοιποι συμμαθητές.
Το νόημα της ιστορίας που ακούστηκε σήμερα στο σεμινάριο είναι οτι τα παιδιά αυτά χρειάζονται περισσότερο χρόνο και θα βρουν το δρόμο τους.
Δεν ωριμάζουν όλα το ίδιο αργά ή το ίδιο γρήγορα. Σημασία έχει να βελτιώνονται.
Άλλωστε μην ξεχνάμε οτι όταν τα παιδιά αυτά γίνουν 30 χρονών, δε θα φαίνεται πόσο γρήγορα προχωρούσαν στο σχολείο ή πόσο γρήγορα έκαναν τις ασκήσεις τους. Όλα θα είναι εξίσου καλά.
