Ακόμη, πρέπει με βάση τα παραπάνω ερεθίσματα να ανασυρθεί η πρότερη βιωματική εμπειρία του παιδιού ( δηλαδή το τι γνωρίζει ήδη το ίδιο το παιδί για το θέμα που πραγματεύεται το κείμενο ). Στη συνέχεια, καθώς θα προχωράει η εξέλιξη της αφήγησης, μπορούμε να διακόψουμε την ανάγνωση σε κρίσιμα σημεία της πλοκής και να ρωτήσουμε το παιδί ποια νομίζει ότι θα είναι η εξέλιξη. Για τα μικρότερα παιδιά μπορούμε να ζητήσουμε να ζωγραφίσουν την υπόθεσή τους ,ή να την αναπαραστήσουν υποδυόμενα τα πρόσωπα της ιστορίας. Αντίστοιχα, μπορούμε να κάνουμε το ίδιο και για το τέλος της ιστορίας. Επίσης, μπορούμε να προτείνουμε στο παιδί να δώσει τη δική του εκδοχή σύμφωνα με την οποία θα μπορούσε να ολοκληρωθεί η ιστορία.
Τέλος, καλό είναι να παροτρύνουμε το παιδί να εκφράσει τα συναισθήματα που του δημιουργήθηκαν διαβάζοντας το κείμενο παροτρύνοντάς το να τα διατυπώσει με μία ποικιλία λέξεων ( π.χ. ενδιαφέρον, συναρπαστικό, ανιαρό κ.λ.π.). Ας μην ξεχνάμε ότι η κατανόηση δεν είναι μία μηχανιστική, αλλά μια ζωντανή διαδικασία – στην οποία το παιδί με δυσλεξία, ΔΕΠ-Υ ή οποιαδήποτε μαθησιακή δυσκολία – πρέπει να αλληλεπιδρά ενεργά με το κείμενο.